deroeck-europa.reismee.nl

Strijboshof

Weer thuis. Even wennen weer. Het huis is nog niet helemaal ons huis na alle bedden waar we in hebben geslapen. Maar geen zorgen, de ervaring leert dat dat zo weer in orde is.

Strijboshof betekent het einde van de vakantie. Nog even lekker uit eten en dan weer de dagelijkse draad oppikken.

En hoe ging de reis naar België?

Veel files, maar ons coureurtje kon zich eens even helemaal uitleven in z'n C6.

Voorlopig staan er voor ons geen reisjes meer gepland. Sara gaat eind augustus nog een week naar Barcelona en vanaf half september gaat ze Gent onveilig maken.

Fijn dat je een beetje mee op reis bent geweest!

Tot een volgende keer.

Bayern und München nein danke.

Ne een lekker ontbijt in echt een prima hotel togen we naar de S-bahn in Dachau om daar de trein naar München te nemen. Vol goede moed en info op zak. En genoten in München?

Nee, eigenlijk niet. Lag het aan de drukte, aan de mensen? Ligt het aan ons, moeten we gewoon naar huis?

We hadden vorig jaar november prima ervaringen in Berlijn opgedaan. Ook twee jaar terug in Mannheim geen enkel probleem.

Ik kan over vandaag eigenlijk geen fatsoenlijk verhaal schijven op deze logen doe er ook maar geen poging toe.

Morgen een reis van dik zes uur voor de boeg. We gaan naar huis.

Dachau

Een vakantie van uitersten. Gisteravond zaten we voor het eten aan het meer de eendjes en zwanen te voeren, vandaag liepen we in Dachau in het concentratiekamp.

Ik had voor ons vertrek veel over het kamp gelezen op deze site: http://www.dachau.nl/main.html.

Na een reis van 4uur kwamen we aan bij het concentratiekamp en kwamen de eerste mensen al tegen met pakken friet en ijsjes. Kinderen en volwassenen in alle leeftijden die gekleed waren voor een dagje pretpark. Poseren voor de foto voor één van de overgebleven barakken, honden mee en ondertussen een sigaret roken. Kortom, waar waren we beland?

Na Fort Breendonk en de ervaring in Triest hadden we wel een andere verwachting. Geen ingetogenheid, weinig respectbij de bezoekers, we vertrokken met een wrang gevoel.

Na het inchecken in het hotel hebben we Dachau bezocht. Ook zo'n tegenstrijdigheid. Een zwaar beladen naam, maar een levendige, drukke stad waarbij in de stad verder nauwelijks herinneringen aan de oorlogsgruwelen.

Het duurt nog wel even voor ik dit verteerd heb.

Morgen met de S-bahn naar München.

Veel liefs.

Rondje meer in Bled.

Eigenlijk draait het leven in Bled hoofdzakelijk om en op het meer. Bootjes varen af en aan naar het Blejkski Otok, ofwel het eiland in het meer met het kerkje er op. We vragen ons nog steeds af wat de grote aantrekkingskracht is om je naar het eiland te laten roeien, vervolgens 99 trappen te nemen, de kerk te bezichtigen en je weer naar de kant te laten roeien. Je raadt het al, we hebben dit dus niet gedaan.

Wat we wel gedaan hebben is de meer dan 6 kilometer langs het meer gewandeld en het zomerverblijf van Tito bekeken. Nu een hotel, maar de vriendelijke receptionist vertelde dat het geen enkel probleem was om de conferentiezaal op de eerste verdieping te gaan bekijken.

Een stevige Sloveense lunch en het rondje meer was compleet.

Frank, Sara en Wannes zijn het Grad op de berg aan het bekijken. Ik zit lekker op het balkon mensen te kijken.

Morgen reizen we door naar Dachau. Donderdag staat dan nog een bezoek aan Munchen gepland en vrijdag keren we weer huiswaarts.

Berichtje voor Jan en Lies, Slovenië is de moeite hoor! Ook hier in Bled een camping pal aan het meer, kan niet slecht zijn afgaande op het grote aantal Nederlandse auto's op de parkeerplaats.

We blijven nog even in Slovenië

Tsja wat zal ik schrijven...

We zijn nog maar eens verhuisd en zitten nu in deze villa aan het meer van Bled. Nee niet de hele villa, een appartement op de bovenste verdieping met zicht op het meer.

En wat doe je dan aan zo'n meer? Juist, roeien! Een roeiboot gehuurd voor 1 uur en genieten op het water.

Vanmorgen zijn we in Ljubljana op souvenir jacht geweest en hebben Metelkova Mesto bekeken. Een 'vrijplaats' op een oud militair terrein dat voor veel politici een doorn in het oog is, maar zeker de moeite van een bezoek waard!

Morgen zal onze dag zich om het meer van Bled afspelen, tenminste als Sara nog mee wil. We zaten vanmiddag lekker op de oever op een houten balk tot er een dikke rat aan kwam lopen en waar Sara eerst wat afwezig naar zat te staren om vervolgens de limiet voor het WK hoogspringen te halen.

Morgen hopelijk wat warmer weer.

veliko ljubezni

Van Podgora naar Ljubljana

Regen, veel regen terwijl we een dag Ljubljana bezoeken.

Maar laat ik beginnen bij onze laatste dag in Podgora. Een dag om te rommelen, wat te genieten van de rust van het huis en voor de anderen de gelegenheid om dankzij wat alpinisme bij een klein baaitje onderaan ons huisje te komen. Nog een laatste keer lekker eten op de kade bij onze Bosnische vriend uit Mostar en bij terugkomst bij het huis nog een afscheidsdrink met Miroslav, zijn vrouw en hun kleindochter, die al het vertaalwerk voor haar rekening nam.

Zaterdagochtend om 9 uur vertrek, een zwaaiende Miroslav en na een lange file op de kustweg op weg naar Slovenië.De hel brak los onderweg. We zagen een vreselijk onweer steeds dichterbij komen en hevig noodweer viel ons ten deel. Van 32° naar 16° in een kwartier tijd. Bij aankomst in Ljubljana (wie heeft die naam bedacht???) was het gelukkig droog.

Het hotel ziet er goed uit. Helaas geen kamers naast elkaar. We hebben deze vakantie niet zoveel geluk met onze hotels. Sara en Wannes hadden een prachtige ruime kamer. Frank en ik kregen een kleine kamer en ja hoor net als in Grado een vreselijke stank. Eerst dachten we dat te kunnen oplossen met de airco aan en het raam open. Nee dus, na een gebroken en stinkende nacht deze morgen om 7 uur naar de receptie gegaan en gevraagd om een andere kamer. Gelukkig zit ik dit nu te schrijven in een lichte, ruime en stankvrije kamer. Frank en Wannes zitten in de sauna en vanavond lekker uit eten.

Vandaag de prachtige stad bezocht. Sara en ik gaan nog een keer terug met het vliegtuig om lekker te winkelen. Een heel bijzondere sfeer, mooie gebouwen en mooie winkels. Vriendelijke mensen en een mix van het nieuwe Slovenië en het oude, communistische, Joegoslavië.

Kortom zeker een aanrader voor een citytrip van een paar dagen!

Morgen trekken we verder naar Bled.

Veel liefs

ademen in Dubrovnik

Dubrovnik, zou deze stad ons hetzelfde brengen als de oude stad van Split?
We besloten later te te vertrekken om 's avonds in Dubrovnik te eten en daarna terugnaar ons huisje te gaan.
De kustweg was lang en soms hadden we de pech achter zeer trage auto's of een vrachtwagen
te rijden. Na iets meer dan 2 uur rijden kwam Dubrovnik dan toch in zicht en na lang zoekenook een parkeerplaats, een garage met autolift.
Ook Dubrovnik was bezaaid met terrassen en parasols, maar door de wat bredere straten hadden
we een beter zicht op als het culturele Unesco-erfgoedd dan in Split.
Het War Photo Limited museum was zeer de moeite van een bezoek waard, en in tegenstelling tot
hetgeen in de reisgidsen geschreven, open van tien tot tien!
En natuurlijk gluren bij de buren, oftewel de bijna twee kilometer lange wandeling over destadsmuren maken. Prachtige zichten op het oude Dubrovnik, de zee en de bergwanden. Ook
hier bleek nog maar weer eens de slimme zet om dit tegen de avond te doen, de zon brandde
niet meer zo, het was rustig en er stak een koele bries van zee op.
De weg langs de scherenkust was mooi, avondluchten en de eilanden in de schemering. Tegen
elf uur waren we met een tevredden gevoel weer veilig in ons huis.

Koppen lopen in Split

Split, cultureel erfgoed, dus dat mocht zeker niet op ons lijstje 'te doen' ontbreken.
Wij zouden het eerder een commercieel erfgoed willen noemen.
Voor de culturele uitstappen laten we ons meestal leiden door de 'Dominicus'. Bij onsbezoek aan Trogir kregen we al het idee dat we een andere stad aan het bezoeken warendan onze gids. Voor Split kunnen we zeggen dat er gewoon diverse' fouten in deze gids staan.Ergerlijke fouten.
We waren deze ochtend vroeg opgestaan omdat de kathedraal om 12 uur depoort zou sluiten.
Het was erg druk op de kustweg naar Split en we vonden tegen kwart over elf een parkeerplaats.
Drie kwartier file en flink wat gestress om vervolgens tot de constatering te komen dat dekathedraal de hele dag open was.
Het oude Split draait eigenlijk om het immense paleis van keizer Diocletianus. Het wordt in iedere
reisgids zeer lyrisch omschreven. Haal er driekwart van de terrassen met parasols weg,de helft van alle souvenirkramen en winkeltjes en vrouwen die tafelkleden verkopen enhet zal vast een prachtige Unesco werelderfgoed-stad zijn. Wij raakten er eigenlijk alleenmaar behoorlijk agressief van.
Even tot rust komen en wat is er een betere plaats dan het stadion van Hajduk. Ja na al
dat efgoed even iets moois aan de zee.
Morgen naar Dubrovnik, wie weet?